به گزارش پایگاه خبری اسپوتنیک از تهران، مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران اعلام کرد که سرمایه گذاری در صنعت نفت جمهوری اسلامی ایران از مرز ٢٠ میلیارد دلار فراتر می رود و عملیات جدید اکتشافی نیز از سال ٢٠١٦ میلادی آغاز خواهد شد.

رکن الدین جوادی گفت: ما قراردادهای اکتشافی را به مزایده خواهیم گذاشت و با توجه به این که مذاکره با طرف های ذینفع همچنان ادامه دارد، تاریخ دقیق این مذاکره ها را نمی توانیم اعلام کنیم.

وی ضمن ابراز امیدواری نسبت به آغاز عملیات اکتشافی در ایران در سال آینده میلادی، گفت: با توجه به این که بسیاری از کشورها برای سرمایه گذاری در صنعت نفت ایران ابراز تمایل کرده اند، امیدواریم که حجم سرمایه گذاری در ایران از ٢٠ میلیارد دلار فراتر رود.

در ماه ژوئیه امسال، ایران و قدرتهای جهانی درباره برنامه هسته ای جمهوری اسلامی به توافقی دست یافتند که زمینه رفع تحریمها را فراهم کرد.

به گزارش خبرنگار شانا، با این که گفته می شد فاز ١١ پارس جنوبی از جمله طرحهایی است که قرار است همزمان با معرفی مدل جدید قراردادهای نفتی (IPC) به سرمایه گذاران خارجی معرفی شود، اما این فاز امروز در فهرست معرفی به سرمایه گذاران خارجی قرار ندارد.

با توجه به این که معرفی فاز ١١ در کنفرانس تهران منتفی شده است؛ قرار شده است این فاز در قالب مناقصه به پیمانکاران واگذار شود.

طرح‌ توسعه‌ فاز ١١ نخست قرار بود برای تولید روزانه‌ ٥٦ میلیون‌ مترمکعب‌ گاز ترش به منظور تامین‌ گاز ترش‌ مورد نیاز واحد ایران ال ان جی و استحصال ٨٠ هزار بشکه در روز میعانات گازی همراه گاز طراحی و اجرا شود.

شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه در سال ٢٠٠٠ میلادی برای توسعه بخش بالادستی فاز ١١ پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود ١٠ میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و سرانجام در سال ١٣٧٩ تفاهمنامه‌ای میان دو طرف امضا شد.

پس از امضای این تفاهمنامه، شرکت پتروناس مالزی نیز برای توسعه فاز ١١ پارس جنوبی پیشقدم شد و با توافقی سه جانبه شرکت ملی نفت ایران ٥٠ درصد، شرکت توتال فرانسه ٤٠ درصد و پتروناس مالزی ١٠ درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و تا پایین دستی فاز ١١ پارس جنوبی را در اختیار گرفتند.

در سال ١٣٨٥ و پس از انجام دنباله دار مطالعات مهندسی، پاکتهای مالی و فنی توسعه این مگا پروژه گازی بازگشایی شد و همزمان با بازگشایی پاکتها حساسیتهای بین‌المللی نسبت به فعالیتهای صلح آمیز هسته‌ای ایران افزایش یافت.

در حدفاصل سال ١٣٨٥ تا ١٣٨٧ توتال فرانسه به دلیل افزایش قیمتهای جهانی فولاد و بالارفتن هزینه اجرای این پروژه مشترک گازی، به وقت کشی پرداخت و یک سری مذاکرات دنباله دار در تهران و اروپا میان دو طرف آغاز شد و در نهایت شرکت ملی نفت ایران با پیشنهاد حدود ١٠ تا ١١ میلیارد دلاری فرانسویها مخالفت کرد که سرانجام پای توتال از پارس جنوبی بریده شد.

چینی‌ها گزینه بعدی ایران برای توسعه فاز ١١ پارس‌جنوبی بودند. طرح در سال ١٣٨٨ با هزینه چهار میلیارد دلار به آنها واگذار شد. طبق قرارداد، شرکت سی ان پی سی چین موظف شد توسعه این فاز مرزی با کشور قطر را طی ٥٢ ماه تکمیل کند. اما شرکت چینی کوچکترین اقدامی برای اجرای قرارداد صورت نداد؛ شرکت ملی نفت ایران نیز ٥٠ ماه بعد قرارداد با چینی‌ها را فسخ کرد.